ऋतू येत होते ऋतू ज़ात होते

ऋतू येत होते ऋतू ज़ात होते
बदलणे तुझ्याही स्वभावात होते

खुलाशातही प्रश्न मांडून गेले
अबोले तसे फार वाह्यात होते

मिरवले तुझे घाव मी राजबिंडे
(विव्हळणेसुद्धा बघ दिमाखात होते)

तिच्या सावलीला मिठी मारलेल्या
मला पाहिले मी कवडशात होते

ज़रा ज़ुंपले आज़ माझे मनाशी
(नको शांतता 'आतल्याआत' होते)

पुन्हा दैव आलेच वाटेस माझ्या
पुन्हा त्यापुढे टेकले हात होते

ज़मिनीचे सौजन्य़: वैभव ज़ोशी आणि मायबोली डॉट कॉमवरील गझल कार्यशाळा

(कारण) - एक विडंबन

पटकन संपणारी इंडियाची मॅच
नकोशी वाटायला लागते,
जेंव्हा
अवसानघातकीपणाचीच सवय करुन दिलेली असते
मग जिंकत आलो असलो तरी,
विकेट ज़ावीशी वाटते,
आणि
सचिनची विकेटसुद्धा देउन जाते एक अघोरी आनंद...
चला, बरं झालं साले हरले
आता निदान वर्ल्डकप पर्यंत काळजी नाही काहीच,
शिव्या घालायला आहे काहीतरी कारण आता.

प्रेरणा: कारण

कचोरी कचोरी

ही कचोरी माझ्याकडून सप्रेम "प्लेट"-

बशी घे, मिळे ही कचोरी कचोरी,
सदा रांग लागे दुकानी दुपारी.

कधी बादशाही, मसाला, बिहारी,
कधी गोड येथे चटपटी कचोरी.

असो मेजवानी, उपासास चाले,
दही-चाट जोडीस, खस्ता कचोरी.

भरावे, तळावे, सदा घाम गाळे,
गिऱ्हाईक आ वासुनी नित्य दारी.

कधी डालड्याचा डबा साफ नाही,
खऱ्या ग्राहकाला तरी माज नाही.

पगारास येथे कधी वाढ नाही,
चिडूनी वदाया परी तोंड नाही.

स्वतःचेच डोके अम्हाला नसे ते,
करू ढेरपोट्याच सांगेल ते ते.

जगाच्या मुखी ही कचोरीच मेवा,
जराशी उद्याला तळायास ठेवा.
================================

टिपाः १) हलवायाच्या दुकानातल्या कचोरी करणाऱ्या बल्लवाचे मनोगत
२) ढेरपोट्या= हलवाई स्वतः किंवा मुख्य आचारी
================================

मूळ रचनाः कचेरी.. कचेरी..

दुभंगलेला गोळा

अद्याप हाड नाही राणी तुझ्या जिभेला
थाटात राजसाचा उद्धार चाललेला

ज़ात्याच पक्षपाती साहेब लाभलेला
सेक्रेटरीचसाठी घेऊन कार गेला

साडेनवास होती गाठायची कचेरी
न्हाणीघरात कपडे पिळण्यात वेळ गेला

विद्वान कारट्याचे पाढे म्हणून झाले
हातात देत झाडू विचकून दात गेला

"भरभर ज़रा करा की!", डोळे 'हिचे' म्हणाले
एकेक श्वास माझा कणकेत दंगलेला

हातात लाटणे ती घेऊन आत येता
हनुमान, राम यांचा जप येथ चाललेला

आणीक तिंबण्याची फ़ुरसत इथे कुणाला!
सांधायचा कसा हा गोळा दुभंगलेला?
----------------------------------------------------------
आधारीतः दुभंगलेला वाडा

मौज

झोके जुन्या दिसांचे झुलण्यात मौज आहे,
लाखो कळा उशाला, निजण्यात मौज आहे.

डोळ्यांत साठलेला, पडणार मात्र नाही,
पाऊस तोच ओला भिजण्यात मौज आहे.

सांजावले किनारे निमिषात सूर्य प्याले,
काळीज पेटलेले, वणव्यात मौज आहे.

वाटेत सांडलेल्या सगळ्या कळ्या मला दे,
होऊन वास त्यांचा फुलण्यात मौज आहे.

आकाश शांत काळे, ठिपक्यांत रात्र डोले,
तारा तुझा बनोनी तुटण्यात मौज आहे.

ओठांत आटलेल्या कवितेत तूच होती,
आणून आव मोठा हसण्यात मौज आहे.

ही रातही अडखळते

अवसान सगळे उसने
स्पर्शात एका गळते,
ओठांत सावर सजणा,
ही रातही अडखळते.

श्वासांत बागा फुलती,
मी अंगभर दरवळते,
जागून घे रे सगळी,
ही रातही अडखळते.

नजरेत थोडे कळते,
मौनात उरलेसुरले,
बघ चंद्र मग पाघळतो,
ही रातही अडखळते.

मोहरत काया अवघी
या चांदण्या विरघळती,
दवथेंब पानांवरती,
ही रातही अडखळते.

गुंतून पडले सगळे
वळणांत धागे बघ या,
डोळ्यांत अन ती मिटता,
ही रातही अडखळते.

शोध-१

अनिरुद्ध अभ्यंकरांच्या शोध या कवितेवर आधारीत आणि मिलिंद फणसेंच्या पृथक या गझलेतील एका कल्पनेवरून प्रभावित होऊन खरडलेलं काहीतरी -

या काळ्या मण्यांचं
ओझं घेऊन
मला आता ज़गणं
अशक्य झालंय
आता
यांचा दागिना तरी व्हावा
किंवा पूर्ण फ़ास तरी लागू देत

त्या दुधारी मोक्षाचा शोध
मी अजून सोडला नाहीये.

शोध-२

केशवसुमारांच्या शोधानंतर मी लावलेला आणखी एक शोध -

फ़ायली आणि बटाट्यांचं
ओझं घेऊन
मला आता पळणं
अशक्य झालंय
आता
हा प्लॅटफ़ॉर्म मोकळातरी व्हावा
किंवा विरार फ़ास्ट तरी लागू देत
विंडो सीटचा शोध
मी अजून सोडला नाहीये.