आंबलं अंग अंथरुणावर ठेवून,
बधीर मन हाताच्या उशीवर घेऊन,
चोवीस तास पापण्यांच्या चिटोऱ्यांवर लिहून,
मिटले मुखोद्गत असल्यागत
दिवसभरातल्या पापांचा,
कमावलेल्या पुण्याचा,
हक्कांचा नि ड्यूट्यांचा ,
डोळा लागला ठरल्यागत
नाव तुझं मात्र दिसेना कुठेच,
झोप उडाली गं खाडकन्..लगेच
(निद्रानाशाचं चाललंय; रूटीन..मजेत!
मानगुटीवर बसल्यागत)
आता,
तुझ्या नसण्याशी माझी ऍटॅचमेंट(!)
फोनवर ऐकवू कि व्हॉट्सऍपवर पाठवू
इतकाच प्रश्न आहे
तुझं रुटीन डिस्टर्ब व्हायला नको ना!