मौज

झोके जुन्या दिसांचे झुलण्यात मौज आहे,
लाखो कळा उशाला, निजण्यात मौज आहे.

डोळ्यांत साठलेला, पडणार मात्र नाही,
पाऊस तोच ओला भिजण्यात मौज आहे.

सांजावले किनारे निमिषात सूर्य प्याले,
काळीज पेटलेले, वणव्यात मौज आहे.

वाटेत सांडलेल्या सगळ्या कळ्या मला दे,
होऊन वास त्यांचा फुलण्यात मौज आहे.

आकाश शांत काळे, ठिपक्यांत रात्र डोले,
तारा तुझा बनोनी तुटण्यात मौज आहे.

ओठांत आटलेल्या कवितेत तूच होती,
आणून आव मोठा हसण्यात मौज आहे.